Altına saklanıyorum egomun.
Kendimle verdiğim kavgada,
Yaralanabilecek kadar yakınımda duran insanları görüyorum.
Gidin diyorum, daha da geliyorlar.
Dünyama ben bile sığmıyorum,
Ama onlar yer de istemiyorlar.
Küçülüyorum, koskoca gölgemin yanında.
Işık nereden geliyor diye merak ediyorum,
Ama karanlıkta kaybolmak da korkutmuyor desem yalan olur;
Bir çok şeyin yalan olduğu gibi.
Yalnız kalmak istiyorum, ama bir başıma değil;
Kalabalıklarda yalnız kalayım, beni de alsın o yalnız insanlar aralarına.
Kendi maskemi kendim getireceğim,
Çok güzel çizilmiş tebessümlerim var,
Yahut senaryolaştırdığım mutluluk oyunlarım.
Almasalardı sahnemi altımdan,
Sergilemeye devam ederdim usanmadan.
Kapalı gişe oynattığım hayat dramalarım,
Eski bir defterle de dertleşmemiştim, o kadar yalnızım.
Hiç yorum yok :
Yorum Gönder