Gideni de Benim Kalanı da

Sen, sayfalarca yazılmış bir şiirin
En anlaşılmayan kelimesi.
Ne temasını anlatıyorsun şiirin,
Ne de hatırasını şairin.
Doğmamış bir çocuğun ilk patiği gibisin.

Varsın, aşikar;
Ama yokluğun da hani
Öldürmüyor cinsten.
Kış güneşi, yaz yağmuru;
Arkası karalanmış bir deftere,
Çiz asırlardır aşıkların altında buluştuğu bu ağacı.
Gölgesi vurmuyor, hasret geçmiş başıma.
Varı yoğu dökmek sararmış yapraklarını,
Gidenlerin arkasından.
Veda, herkese zor ama;
Bazen gideni de benim kalanı da.
Hayır, çay demlemeyi de bilmem;
Derin bir nefes alırım, sonra bir şiir yakarım.
İki kadeh hatıra doldururum,
Birini, uyanmayacağım bir sabaha saklarım.