Beklentiler, Umutlar ve Unutlar

Düşüncelerime batan hayal kırıklıkları..
Dün bir bugün sıfır sanki.

Ada vapuruna binip de Kadıköy'de inmek gibi bir şey bu,
Umut edip, hayalini kuramamak;
Tiyatroya gidip de ilk tiradı duyamadan ayrılmak gibi.

Toplanmayı bekleyen kırıkların var değil mi?
Başka birine ait bir hayalin kırıkları..
Başkasının kırdığı hayalin, düşüncelerime batan parçaları..
Ondan ve senden izler taşıyan,
Ama bana teslim ettiğin; benim bütününde yer alamadığım parçalar.

Daha önce hiç bulunmadığım bir yerde,
Yerlisi gibi davranmamı bekleyen insanlar..
Rolümün çoktan atandığı bir senaryoyu,
Okumadan, hissetmeden oynamamı bekleyenlerle aynı kişiler bunlar.
Ait olmadığım bir hayalin, sahibi olmam;
Ah beklentiler ve umutlar,
Unutlar, dünler ve yarınlar.
Dünler unuturlar da, yarınlar mı umutlular?

Bugün gerçekleşmeyecek beklentiler,
Yarın da bir bugün olacak diyen dostlar
İyi ki varlar.

Ne kadar yaratıcı olabilirsin,
Başkasının artıkları ile kendini inşa etme konusunda?
Hadi onu geçtim, dünü unuttum, bugünü bekledim;
Bir daha yetişebilecek misin aynı vapura,
Gidebilecek misin az önce tebessüm ettiğin o yaşlı amca ile aynı adaya?
Bir ömür gibi gelen dakikalarda,
Güldürdüğün o bebeği bir daha güldürebilecek misin?
Sen o oyunu terk ettin diye,
Belki de hiç tirat olmadı, mimikler anlam bulamadı;
Nereden bileceksin?
Yaşamayı reddettiğin anlar kadar yaşlandın..
Dünler unuttular, yarınlar umutlular da;
Bugünler de ona ait.
Bak kırıklar yine elde kaldılar.